door Francis Kenter
Annet heeft mij gevraagd een stukje voor de blog te schrijven naar aanleiding van de heftige reacties van Hugo Borst en vele andere Nederlanders op de documentaire “Rauw”, die Anneloek Sollart maakte over mijn zoon Tom.
Anneloek maakt films over kinderen die in een uitzonderingspositie verkeren en hoe ze daar mee omgaan. De film “Rauw” gaat er over, hoe Tom omgaat met het feit dat hij één van de weinige kinderen in Nederland is die rauw eet; een rauw jongetje in een gekookte wereld.
Toen Anneloek mij vroeg of ze Tom mocht filmen, heb ik daarin toegestemd, omdat ik er vertrouwen in had, dat zij dat met respect voor Tom en op een integere manier zou doen. Tom en Anneloek hadden vanaf het begin een goede band met elkaar en Anneloek heeft dat vertrouwen dan ook niet beschaamd. Het is een mooie documentaire geworden, die niet voor of tegen rauwe voeding is en mensen uitnodigt na te denken over alles wat ze in hun mond stoppen.
Ik begrijp best waarom Hugo en vele andere mensen zo geschokt waren na het zien van de film. Ik waardeer het ook, dat ze uit bezorgdheid voor Tom’s welzijn zo fel reageerden.
Als je opgevoed bent met de schijf van vijf en geleerd hebt dat je vlees, melk en brood nodig hebt om gezond te blijven, lijkt onze manier van eten inderdaad heel extreem. Na vijf en een half jaar rauw eten en er heel veel over gelezen te hebben, heb ik er het volste vertrouwen in dat we alles binnenkrijgen wat we nodig hebben. In de VS worden honderden kinderen gezond groot op een rauw veganistisch dieet.
Tom was vijf jaar toen wij rauw gingen eten en nog onder controle van het GGD. Nadat wij ons dieet zo drastisch veranderd hadden, stelde de arts van het GGD voor dat Tom ieder half jaar voor controle zou komen om gewogen, gemeten en verder nagekeken te worden. Na twee jaar deze zes maandelijkse controles te hebben gedaan, was dit niet langer nodig. Tom bleek kerngezond, groeide weliswaar langzaam, maar zijn lengte en gewicht namen goed toe. Hij barste van de energie en was nooit ziek, behalve als hij iets at waar zuivel, gluten of suiker in zat. Zelf ben ik ook nooit meer ziek, heb nooit meer hoofdpijn, ben nooit meer verkouden en krijg ook geen griep als iedereen om mij heen dat wel krijgt. Ik slaap beter, heb meer energie en voel me nooit meer gedeprimeerd.
Rauw eten kan heel simpel zijn, zoals het eten van een appel of mandarijn. Je kunt ook meer bewerkelijke gourmet gerechten maken, zoals pasta gemaakt van courgette met pesto, lasagne, pizza, appeltaart of crackers gemaakt van zaden en gedroogd in een droogoventje. Verder zijn er natuurlijk salades (die altijd anders smaken), smoothies en groenten- en vruchtensappen. Je hoeft alleen maar via Google naar raw food recipes te zoeken of op deze site te kijken, om een overvloed aan gerechten te vinden die allemaal heerlijk smaken.
Tom en ik houden het meestal simpel: fruit, een lekkere salade, veel groene smoothies, fruit- en groentesappen, jonge kokosnoten en avocado’s.
Verder zijn er een heleboel dingen die door andere kinderen wel gegeten worden, maar door Tom niet, zoals snoep gemaakt van suiker en kleurstoffen. Dit draagt ook niets bij aan je lichaam, integendeel het rooft voedingsstoffen.
Tom geniet van wat hij eet. Als er op school getrakteerd wordt, krijgt hij dadels, rozijnen of vijgen. Als hij naar een verjaardagspartijtje gaat, wordt er altijd voor gezorgd, dat er voor hem ook eten is waar hij van houdt. Als je kunt kiezen tussen iets eten wat je lekker vindt dat slecht voor je is of iets eten wat je lekker vindt dat goed voor je is, is de keuze helemaal niet zo moeilijk. Voor ons in ieder geval niet. Wat heb je aan een jeugd gevuld met pannenkoeken, als dat betekent dat je rottige astma medicijnen moet gebruiken. Er zijn zoveel andere dingen die je kunt eten die net zo lekker zijn en waarmee je je gezondheid geen schade berokkent.
Onze maatschappij is dolgedraaid als het om voeding gaat. De meeste mensen weten niet eens meer wat er precies in hun voeding zit of wat voor effect het heeft op hun lichaam. Dokters leren over ziekte, maar niet over gezondheid. Ze kunnen ons proberen beter te maken als we ziek zijn, maar ze kunnen ons niet vertellen, hoe we echt gezond kunnen blijven of worden. Echte gezondheid is iets, wat maar heel weinig mensen ervaren. De meeste mensen denken dat verkoudheid en griep, af en toe hoofdpijn en ouderdoms verschijnselen bij het leven horen. Ook denken ze, dat het onvermijdelijk is, dat een groot deel van de mensen diabetes, Alzheimer en kanker krijgt. Al deze ziektes hebben met een zwak immuun systeem te maken. Voeding speelt hierbij een belangrijke rol.
Echte gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk, is de grootse kick die er bestaat. Daar kunnen geen drugs of alcohol tegenop. Samen met vrienden heb ik kort geleden het Rawfood Cafe geopend in het gebouw van Dancestreet, 1e Rozendwarsstraat 10, Amsterdam. A.s. zaterdagavond is daar weer een diner en dansavond, zonder alcohol en drugs, maar met heerlijke rauwe chocolade en andere superfoods.
Ondanks alle negatieve aandacht ben ik blij met de ontwikkelingen van de afgelopen week. Hugo’s felle reactie heeft er voor gezorgd, dat er veel meer mensen dan verwacht naar de documentaire gekeken hebben en het heeft ook een flinke discussie op gang gebracht over wat nu werkelijk gezond eten is.
En wat denkt Tom van de hele heisa rondom de documentaire en zijn moeder?
Tom vraagt zich af, waar iedereen zich zo druk over maakt. In de film wordt zijn anders zijn benadrukt, omdat dat het uitgangspunt van de film was. Voor Tom is rauw eten echter de normaalste zaak van de wereld en niet iets waar hij iedere dag over na loopt te denken.
Wat ik van deze ervaring heb geleerd?
Ten eerste om bij de volgende documentaire wat meer te lachen tijdens de opnames, zodat ik wat minder als een strenge schooljuf overkom. Ten tweede om zelf nooit meteen een oordeel over iemand te hebben, na het zien van een korte film over die persoon. Je ziet slechts een moment opname en niet het hele verhaal.
Annet stuurde mij een paar dagen geleden een mooie uitspraak van Hilton Johnson:
The most powerful thing you can do to get people to take action,
is to create emotion within them.
You do that by asking questions that get them thinking and talking.
Die emotie is zeker opgeroepen: iedereen praat over rauwe voeding.
Het is nu aan ons, de juiste informatie te geven.
13 comments:
Zoals ik op een andere blog gemeld heb, reageert Nederland op zo'n documentaire zoals gereageerd wordt op zoiets als de Islam. Wat onbekend is en wat niet in het paradigma van de nederlander past is vreemd,gevaarlijk,radicaal,ongezond en meer van dat. De enige uitweg voor de opwinding die gevoeld wordt tijdens de confrontatie met iets onbekends wordt daarop vervolgens op een jong kind gericht. Vooral de ongefundeerde losse uitspraken van Hugo Borst getuigen niet echt van een publiek verantwoordelijk gedrag. Hij had reactie kunnen geven als hij zich enigszins verdiept had in de materie en dan bedoel ik niet wat googlen en s'middags, als zgn voorbereiding, 1 deskundige raadplegen.Maar we zijn wel gewend dat Hugo Borst zo nu en dan wat dingen roept met een zelfverzekerde toon.Wie nadenkt ziet snel dat het te makkelijk is.
Een vraag die ik de gekookte mensen zou willen voorleggen is : als de voedingsstoffen dan toch zo'n bron van zorg zijn, waarom eten jullie dan gekookt ? Er gaan namelijk heel wat voedingsstoffen verloren als je je eten kookt.Door het koken komen er heus geen voedingsstoffen bij.
Te lang om bij te voegen maar interessant om te lezen :
http://www.pnas.org/cgi/content/full/94/12/6474
http://en.wikipedia.org/wiki/Advanced_glycation_endproduct#cite_note-kosch-1
Zelf ben ik sinds mijn dertiende vegetariër dus ik weet wel iets over 'afwijkend' eten. Dit vind ik wel heel ver gaan. Francis Kenter rept in de documentaire over waar je allemaal kanker van kan krijgen met een wel zeer geheven vinger. Wonen en leven in een zo vervuilde stad met al die uitlaat- en andere gassen als Amsterdam( ik heb er zelf gewoond)is ook bepaald niet gezond, lijkt me.
De documentaire vond ik erg goed, fraai gefilmd, maar het jongetje kwam op mij toch wat sneu en geïndoctrineerd over.
Ik ben benieuwd of hij als volwassene de eet-religie van zijn dominante moeder volgt of juist voor een andere manier van leven kiest.
Ik heb je blog gelezen en de docu bekeken en mij valt 1 ding op.. Je praat over Ons.. Alsof je zoon er zelf voor gekozen zou hebben dit veganistische dieet te volgen.. Maar dat is niet zo.. Het is hem opgedrongen en in mijn ogen door een opdringerige (sektanische) moeder.. Daarnaast heb ik in de voorstukjes van de nieuwe docu gezien hoe de "amerikaanse rawfoodguru" op je zoon inpraatte.. Waarom als hij die keus zo makkelijk vind moet er zelfs een guru aan te pas komen om hem te overtuigen.. Eerlijk gezegd doet het me veel denken aan brainwashen.. De manier waarop jij angst inboezemt voor kanker door het eten van gebakken en gekookte maaltijden en gooit met astma naar aanleiding van pannekoeken is gewoon sektanisch te noemen..
Als je echt zo'n goede moeder was, had je hem dat gegeven waarvan de dokters zeggen dat je zoon het nu tekort komt.. Daar en tegen geloof jij liever een sektanische guru... Alsof dat wel zo geloofwaardig is allemaal? Sorry Maar ben van mening dat je geen recht hebt om kinderen in een regime te ddwingen... Als ie het zo geweldig vind had je hem die keus kunnen laten maken op zn 18e of in elk geval op een leeftijd dat ie er zelf keus in had gehad... Als je hem in de docu vraagt of hij alsjeblieft aan de mensen van jeugdzorg wil vertellen waarom je bij zo'n moeder wil zijn.. Antwoord hij ook WEet ik niet!!! Hij weet het niet omdat hij jou niet voor je kop wil slaan.. (wat em niet zou lukken hoor, voor je kop slaan, want daar is het bord wat je er voor hebt, te dik voor!) Daar is het je zoon voor..Die zal je echt niet afvallen in het openbaar.. Dat zou geen enkel kind bij zijn moeder doen.. Al helemaal niet met de camera erop.. Maar wil nog niet zeggen dat je hem er echt gelukkig mee maakt! Als ik eerlijk ben vind ik je zoon ergens een beetje "raar"(lees depri) uit zijn ogen kijken tijdens het kerstdiner en waar anderen wel lekkers eten (zoals op de voetbalclub) Bah.. Ik kan kotsen van mensen als jij, mevrouw Kenter! Wanneer ga je je zoon in een zuurstoftank zetten? Want uitlaatgassen inademen op de Markt in Amsterdam brengt ook (bewezen) Kanker met zich mee???!?!??!?!?
Dwdd heb ik indertijd niet gezien, wel gisterenavond Pauw en Witteman. Ik werd nieuwsgierig en zo kwam ik ondermeer bij deze blog uit.
Ik kan je redenering een heel eind volgen Francis, en tot op zekere hoogte je strijd ook goed begrijpen en invoelen. In die zin denk ik niet dat je een slechte moeder bent en zie ik dat je net als elke moeder het beste wil voor je kind.
Wat ik echter niet begrijp is hoe je met al je, veelal terechte, kritische vragen geen enkel vraagteken meer lijkt te zetten bij je eigen gelijk. Misschien dat je je daartoe gedreven voelt door alle externe kritiek, maar wanneer een ideologie of visie boven alle kritiek verheven wordt en geen zelfonderzoek of twijfel meer toestaat wordt het kwalijk fundamentalisme. Dergelijk fundamentalisme dient uiteindelijk nooit de idealen waaruit het is voortgekomen... Ik wens je veel sterkte en vooral wijsheid.
www.zonzekerheid.nl/weet
Mevrouw Kenter denkt een voedselmessias te zijn, die dwars tegen ieder wetenschappelijk bewijs in, zich baserend op theorieën die aantoonbaar onwaar zijn, denkt het beter te weten dan iedereen. Dit is typerend voor een bepaald psychiatrisch beeld. Mevrouw zou zich beter laten behandelen en haar zoon niet opofferen om haar wanen in stand te houden.
Ik heb de uitzending van 17 december bekeken en zie daar de reguliere kinderartsen die het allemaal zo goed weten.
Mevrouw Kenter, waarom gaat u niet met uw zoon naar dr. Edmund Schoorel, antroposofisch kinderarts in Zeist. Een hele prettige man. Geweldig voor kinderen en hun ouders.
Ik heb de uitzending van 17 december bekeken en zie daar de reguliere kinderartsen die het allemaal zo goed weten.
Mevrouw Kenter, waarom gaat u niet met uw zoon naar dr. Edmund Schoorel, antroposofisch kinderarts in Zeist. Een hele prettige man. Geweldig voor kinderen en hun ouders.
Francis en Tom, veel sterkte met deze vreemde toestand. Tom moet gewoon thuis blijven.
Al het commentaar op het rauw eten komt m.i. voort uit onwetendheid. Waar bemoeit men zich mee?
Het lijkt mij verstandig om meer de verdieping in te gaan alvorens een mening te hebben. En dan nog?
Ik wens jullie alle goeds. Mariëtte
Zou Mr. Belarus zo vriendelijk willen zijn om wat meer specifieker te zijn wat betreft de wetenschappelijke bewijs welke kennelijk onbetwiste consensus is?
Zeker niet een probleem voor iemand die al weet vast te stellen dat het hier gaat over iemand met "een bepaald psychiatrisch beeld" (wat dat in godsnaam mag zijn).
N.a.v. de Rauw-commotie, heb ik ultra runner Peter Miles gevraagd zijn Rauw ervaringen op schrift te zetten. Hier is zijn verhaal:
(Deel 1)
"From what you told me about the debate in Holland it sounds like a simple case of conventional beliefs clashing with those of the individual. In general a society tends to react with fear when any individual stands out and challenges the beliefs of the group.Fear tends to lead to aggression and the attempt to suppress at any cost the source of the fear - in this case the mother and child in question.
To argue that somebody is malnourished purely because they eat only raw foods is rather absurd and contradicts logic.
Cooking a food does not add any nutritional value to a food. In fact in most instances cooking a food leads to a loss in nutritional value as the cooking process removes many of the natural vitamins and minerals in the food. A raw food diet will always be more vitamin and mineral rich.
Cooking a food does not make a food more digestible. In fact it does the reverse. The cooking process kills all live bacteria and enzymes in food. These bacteria (pro-biotics) and enzymes are essential to the digestive process. If they are removed the body has to use a great deal more energy to digest the foods. it is also a recognized fact that natural bacteria are essential to the functioning of the intestines.
Overall a great deal more nutrition is absorbed if you eat any food raw rather than cooked. Indeed the body will not require anywhere near the same amount of raw food as it does cooked food in
(deel 2)
From a personal perspective my experience is that a 100% raw food diet increased very significantly my physical strength and endurance. One of my "hobbies" is running Adventure Races. I have participated in such events in the Moroccan and Mauritanian Sahara, The Gobi desert in China and The Atacama desert in Chile. These are races of approximately 250 km over 6 days with daily distances of about a marathon a day and one day of a double marathon. Runners are self sufficient in food and equipment for the entire period and consequently are usually carrying a full pack of about 20 kilos. The terrain is harsh and the temperatures are usually at least 45 to 50 degrees during the day. I am not a serious athlete and don't have the time to train enough to be really competitive in these races. They have always been a purely personal challenge. My objective has tended to be just to finish. This is no small feat as there is a drop out rate of about 30%. I managed to do this but always came in among the last to arrive in every race.
For over a year prior to my last race I had switched to a 100% Raw Food diet.I noticed quickly that i was doing my training runs with a great deal more ease and finishing distances with lots of energy to spare whereas previously i would have finished exhausted. However i was amazed at how well i did in the actual race. Instead of coming in at the back of the pack every day I was placing in the middle and cutting hours off what it had taken me to do the same distance in previous races. My final result was one place from dead center of the group instead of in the last few runners. In addition I finished every day feeling good instead of feeling totally wasted. I had done less training for this race than i had for most of my previous races so i can only attribute this amazing improvement in performance to the Raw Food diet. Apparently it massively increased my stamina and endurance.
(deel 3)
After about 6 months of eating purely raw food i noticed two other things. One was that i was able to lift more weight in the gym than before and the second was that I felt as if I had much greater mental clarity. At the time I told people it was as if a veil had lifted in my head and my mind had become vastly clearer.
In short I experienced two very quantifiable results from eating raw food. One was a massive increase in endurance the other a visible increase in muscle strength. Of course one might argue that "perhaps" this increase in physical performance was due to some other unknown and unrelated factor. I would respond that I have no idea what other factor that could be as there was no other significant change in my life during that period. At any rate if Raw Food leads to "under-nourishment" one would have expected a weaker physical performance whatever other factors might be involved.
I hope this personal story is of interest and contributes positively to the debate.
All the best, Peter"
Post a Comment