Film "Rauw" door Anneloek Sollart 26 maart 16.40 op Nederland 3

De film "Rauw" met Francis en Tom
door Anneloek Sollart

Anneloek Sollart regisseerde Rauw, over de tienjarige Tom wiens moeder ervan overtuigd is dat de Schijf van Vijf heel ongezond is. Daarom zet zij haar zoon al vijf jaar alleen ongekookte groenten, noten en fruit voor. Extreem ja, maar ze zijn dan ook pioniers.

Hoe ben je aan Tom gekomen?
'Met twee vriendinnen zat ik in een Argentijns restaurant te eten, en boven die grote lappen vlees zei mijn vriendin die juf is: "Bij mij op school zit een jongetje, dat mag niks eten, want hij is rauw." Hij is rauw ja, zo zeg je dat. Dat vind ik een onderwerp, reageerde ik direct; kun je die moeder vragen of ik haar eens mag opbellen? Dat mocht, ik ben langsgegaan en het klikte meteen tussen Tom en mij. Ik heb eerst veel tijd gestoken in hem goed leren kennen, dan haalde ik hem op uit school en gingen we even naar een café. Daar rook het heel erg naar appeltaart, niet handig van me, maar Tom vond het niet erg. Hij is aan dat soort dingen gewend.'

Want als een klasgenoot snoep of chips trakteert, eet hij rozijntjes.'
Maar hij klaagt nooit. Hij laveert prima tussen die twee werelden, is slim en diplomatiek.

'Maar toch: zijn verjaardag wil hij nu wel eens vieren met een echte taart. Voor zijn vriendjes dan, zelf neemt hij een mango.'
Ja, er is inderdaad een zekere ontwikkeling gaande. Nu volgt Tom zijn moeder nog, maar in de kerstdinerscène in mijn film zie je hem in de keuken letterlijk tussen zijn oma en moeder in staan. Oma die eendenborst maakt, en Tom zijn moeder die een soort groenteslierten draait. En Tom neemt het dan op voor zijn oma.

'Jouw film kiest niet vóór of tegen de rauwe manier van eten.'
Nee, maar de vraag is natuurlijk wel of wat de moeder van Tom doet niet te ver gaat. Kijk, een mooi versierde salade ziet er vaak heel lekker uit, lekkerder dan een broodje worst of zo. RAUW wil ook iets zeggen over eetgewoontes in het algemeen, het laat je nadenken over wat je zelf eigenlijk allemaal in je mond stopt.

'Aandoenlijk is de dromerige scène waarin Tom verlekkerd door het trappenhuis loopt van de flat waarin hij woont, langs alle eetgeuren van de bewoners: pizza, roti, gebakken aardappelen.'
En dan komt hij thuis en krijgt hij iets kouds en ongekookts wat nergens naar ruikt. Ik wil dingen niet alleen vertellen door erover te laten praten, maar juist door ze te laten zien. Daarom stop ik in mijn films altijd wel een paar van die visuele, fantasieachtige scènes.

'Ben je niet bang dat je door al je vragen Toms eventuele beginnende kritische houding tegenover zijn moeder aanwakkert?'
Hij krijgt ook veel te verduren van leeftijdsgenootjes in de voetbalkantine en op school hoor. Maar ik vraag verder, dat is waar. En misschien gaat hij er door het maken van deze film meer over nadenken, maar ik verdrijf hem niet van zijn moeder. Hij is ook nog veel te jong om zelf te kiezen.'